वहीचं पण स्वच्छ सुरेख; आखीव आणि रेखीव ! लिहित असते काहीबाही त्यावर मुक्त! कधी बांधीव! विचार, भावना, बुद्धी यांचं तयार होताच एक अनोखं रसायन हृदयातून झरझर बरसायला लागतात शब्द शब्द ! शब्द उमटत जातात बोटांमधून कागदावर पानावर ! त्याची कधी होते कविता कधी होते कथा कधी गझल कधी ललित ! लिहिता लिहिता काहीबाही सुंदर सुद्धा…

आपणच लिवायचं आपलं नशीब आपणच लिवायचं चांगलं वागायचं ! ते नसतं लिहिलेलं तळहातावर किंवा तळपायावर ! कपाळावर सुद्धा नाही दुसरा कोणी लिहीत आपणच लिहितो आपलं विधिलिखित ! आजच आज लिहा उद्याच उद्या ! दुसरा कोणी बसलाच तुमच नशीब लिहायला तर टाकाकी खोडून मर्दांनो आणि मर्दिनिंनो टाका त्यांनी लिहिलेला कागद फाडून आणि लिहा स्वच्छ हातानं निर्मल…

काय केलं आम्ही, सांगा तरी आम्हाला? मानभावीपणाने पुसता तुम्ही कोणाला? काय केलं तुम्ही? हे तुम्हाला माहिती आणि … आम्हाला माहिती! कशाने तोंडाने बोलावी बोलती? भोगतील ते , आम्ही आणखी कोणी आणि तुम्हीसुद्धा ! कर्माची फळे कधीना कधी अगदी योगायोगानी! जाऊदेहो आता कशाला करू मी व्यर्थ काथ्याकूट ? गाठलंय केव्हांच माझं मी कूट ! ज्यांनी ठेवला…

रंगीत चष्मा रंगीत रंगीत चढवा डोळ्यावर ऐका संगीत तप्त दुपारी फिरताना चढवा काळा मस्ताना दुपारी बघायला सूर्याचं मखर चढवा लालस सुपर डुपर पाऊस आहे पाणी आहे तरी पृथ्वी  रडते हिरवा गॉगल चढवल्यावर हिरवेगर्द हसते चष्मा घाला निळा निळा गोड सुरात गाईल गळा पिवळा चष्मा घाला बघू पडेल हळदी ऊन पौर्णिमेचा ऑलमंड म्हणेल मीच मून मून…

आधी वाचल्या पुणेरी पाट्या नंतर घेतल्या ताट अन वाट्या बाप म्हणाला असंच कर तसंच केलं आय बोलली मौनातच पोर कामातून गेलं पुणेरी पाट्या पुणेरी सैनी करतोय लग्न पुणेरी जैनी भैन म्हणतेय आण रे वैनी मैत्रीण म्हणते हाक मार जीव होईल गार गार आजचा दिवस करेन पार लेखणी तापली चढली धार सपासपा करतीय वार चल चल…

मी जेंव्हा पाखरू होते तेंव्हा झाडावर राहायचे आणि सतत बडबडायचे कारण तेंव्हा मला लिहिता येत नव्हते… पण जेंव्हा मी पक्षी बनले तेंव्हा मी झाडावरून खाली उतरले मग मी या झाडावरून त्या झाडावर इकडे तिकडे चोहीकडे उडायला लागले… मग मला वाचता पण यायला लागले मग मी गप्पीष्ट झाले मी निवांत गप्पा मारू लागले पाखरांशी पक्ष्यांशी खगांशी…