त्या लाडक्याला संपवू
अन दोडक्याला गोठवू

आभाळमाया दाटली
मायेस तिचिया आठवू

झोळीतल्या तान्ह्यासवे
त्या द्वारकेला जोजवू

आकाश आता मौन ना
त्यालाच पुन्हा पेटवू

आकाश जेव्हा बरसते
त्यातील ठिणग्या साठवू

काया जरी ती नागडी
पावित्र्य त्यातिल दाखवू

तृष्णा सुनेत्रा ना जरी
हृदयास कोमल गाजवू

वृत्त – संयुत, मात्रा १४
लगावली – गा गा ल गा/ गा गा ल गा/