नको अळू तू स्वतः तरीपण ढगांस श्यामल अळस मळ्या रे
गगन गिरीच्या नक्षत्रांची वार्ता मजला कळस मळ्या रे
धरे क्षीरधर अखंड धारा डोंगरमाथी कुरळ कुंतली
दुग्ध तपविता किरण रवीचे सांजेला ते हळस मळ्या रे
हिमवृष्टी करतात जलद अन निळ्या पहाडा नमिता चपला
उजळे कातळ गाढ झोपला सत्वर त्याला यळस मळ्या रे
मुक्त ओंजळी उधळत धो धो अनंत पदरी मौक्तिक माला
सुंदर व्रतधारक भूमीवर हरित धनाला ब्यळस मळ्या रे
तू तर दाता देण्यासाठी कसा मोकळा करत राहशी
मृत्तिकेतल्या जीवां रुजवत तुला हवे ते घळस मळ्या रे