The gazal is kind of a prayer where the poetess expresses the desire to experience the divine presence of God in her heart as well as in the various phenomena observed in nature. In the first line of the gazal, the poetess says that she sees God in the temple. She asks a question, when will god reside in her heart as well. The belief that God resides in every being forms the basis of this gazal.

Darshan of God’s idol in the temple is described beautifully. The poetess sees God smiling through her inner self which is formless and pure. The thought and prayer for God to spread the divine fragrance in her heart is expressed by the poetess. The most pure thoughts arising from a pure heart are liked to drops of pure water sliding gently from flowers onto leaves.

तरही गझल
मूळ गझल – मंदिरात मी तुला पाहते
कवयित्री – सुनेत्रा नकाते
गज़ल संग्रह – दिडदा दिडदा , पान क्र. ६७

मंदिरात मी तुला पाहते कधी अंतरी वसशिल रे
अर्ध्या मिटल्या नयन दलांना पूर्ण उघडुनी बघशिल रे

नित्य होतसे दर्शन आणिक प्रक्षालन जिन प्रतिमेचे
निर्गुण मूर्ती मम् देहातिल त्यात प्रकटुनी हसशिल रे

परिमल आत्म्यामधून येतो उमलत जाता भावफुले
विशुद्ध भावांच्या पुष्पातुन पानावर टपटपशिल रे

मध्यान्हीचे ऊन प्राशुनी तपता काया भूमीची
सुगंध भरण्या मौन अंतरी शिरव्यासम तू पडशिल रे

गोरज समयी ध्यानामध्ये सांजवात तेवता मनी
राउळातल्या घंटेमधुनी मंजुळ तू किणकिणशिल रे