Category: Marathi kaavya

  • जैन गझल – JAIN GAZAL

    जितुकी सोपी तितुकी अवघड आहे माझी जैन गझल हिमशिखरावर जाऊन बसली सदैव ताजी जैन गझल आहे हट्टी अवखळ पागल पिसे तिला मम वेडाचे वेडासाठी प्राण त्यागण्या होते राजी जैन गझल साधक श्रावक जैन अजैनी पंडित मुल्ला गुरवांच्या नकळत हृदयी थेट शिरोनी मारे बाजी जैन गझल मिष्टान्नावर ताव मारण्या बसता सारे मधुमेही त्यांना वाढे जांभुळ अन…

  • कूप-मंडुक – KOOP-MANDUK

    कूप माझे विश्व अवघे रूप मंडुक पिंड माझा मी कुपातुन ब्रम्ह बघते नीर प्राशुन तृप्त होते चार ओळी मुक्त माझ्या नाव त्याला काय देऊ गा ल गा गा ना र ना ना राधिकेला काय सांगू कृष्णलीला रामलीला कैक लिहिल्या कैक झाल्या लपुन बसला  मोक्ष कोठे पाखराला ज्ञात नाही पिंजऱ्याला फोड प्राण्या पाखराला मुक्त करण्या  

  • मानी – MAANEE

    म्हणशिल तू जर लिहिन कहाणी कारण मीही आहे मानी येशिल जेव्हा उकलुन गाठी देइन तुजला साखरपाणी वैशाखाने आज शिंपली सुगंधजलयुत गुलाबदाणी मृद्गंधाची धूळ टिपाया हृदयी माझ्या अत्तरदाणी मौन प्राशुनी तृप्त जाहली फुलली हसली खुलली वाणी मृदुल कोवळ्या शशिकिरणांची माधुर्याने भिजली वाणी मनात शुद्धी खरी असूदे दिवानी वा लिही दिवाणी प्रेमासाठी मत्सर प्याले वेडी म्हण वा…

  • गब्दुल्ला – GABDULLAA

    एक होता अब्दुल्ला गाल त्याचे गब्दुल्ला चोर येता लुटायला केला त्याने कल्ला सोटा घेऊन चोरांवर केला मोठा हल्ला अडकवलेल्या किल्ल्यांचा त्याला मिळाला छल्ला उघडून पेट्या चोरांच्या त्याने मारला डल्ला माल घेऊन डोईवर दूर गाठला पल्ला

  • आई – AAEE

    आई म्हणजे पैंजण छुण छुण आई नाजुक कंकण किणकिण आई नसता घरात भणभण आई असता नसते चणचण छळे गारठा जेव्हा जेव्हा आई बनते मऊ पांघरुण शिणल्यावरती कुशीत घेण्या आई बनते कधी अंथरुण नीज यावया मला सुखाची आई गाते मंजुळ रुणझुण फुलाफुलातुन सुगंध उधळित आई व्यापे अवघे कणकण सुखी कराया तिची लेकरे आई करिते अखंड वणवण…

  • पंक कशाला – PANKA KASHAALAA

    साद घालण्या शंख कशाला मनात धरण्या अंक कशाला स्पर्श कराया निळ्या नभाला चुंब फुलांना डंख कशाला रांध चुलीवर अन्न चवीचे फूड हवे तुज जंक कशाला लवचिक होण्या ताठ अंगुली गिरव अक्षरे टंक कशाला संपव कामे मग सुट्टी घे उगाच दांडी बंक कशाला पुण्य कमवुनी रावच व्हावे फुका व्हायचे रंक कशाला बनेन कोकिळ मधुर गावया नाटक…

  • परडी – PARADEE

    काव्यपरीचे, चरण पकडुनी, प्राप्त जाहले, सौख्याला; निंदा गर्हा, करुन स्वतःची, फक्त शरण मम, आत्म्याला.. तळ गाठाया, आत्मसागरी, उतरत गेले, खोल खरी; तटस्थ राहुन, निरखित गेले, भोवतालची, मूक दरी.. गांभीर्याने, अन धीराने, दिवा उजळिता, गाभारी; श्रद्धापूर्वक, मिटल्या नेत्री, मी जीवाची, आभारी.. भिऊन ज्यासी, बंद कवाडी, कोंडत गेले, काव्याला; ती भीती भय, सुंदर मम सय, पहा कळाले,…