Category: Marathi kaavya

  • सद्दी – SADDEE

    ही जरी फोफावली कांही दुकाने जिद्दी पुरी तीच ती काढेन रद्दी उलथवूनी सद्दी पुरी या चला मांडून उकलू प्रश्न जे जे भंडावती सत्य धर्मी मी सुनेत्रा मिथ्य झटके रद्दी पुरी

  • चिटणिस – CHITNIS

    लुगडे सारी पातळ शालू अंबर डेपो रे पदर हवायिन काठ भरजरी झुंबर डेपो रे तवंग कचरा पाण्यावरती डासांची अंडी बंद कालवे उघड दावण्या डिम्बर डेपो रे कृष्ण कडप्पा तांबड गडवा जांभरत्न किरीट गुलाब झेंडू रजनीगंधा टिम्बर डेपो रे नांदरुकी वट पाकर पिंपळ वृक्षांवर पक्षी उदूंबराच्या वृक्षतळी फळ उंबर डेपो रे कृष्णे तीरी ग्राम बावची कात्यायनि…

  • कॅनॉल – CANOL

    निर्झर झाला म्यूट कॅनॉल कॅनल अथवा रूट कॅनॉल खेचुन पाणी शेतीसाठी भरून काढे तूट कॅनॉल योनि गती की रोग असावा यक्ष प्रश्न हा कूट कॅनॉल दो जमिनींच्या मैत्रीमध्ये नकोच पाडू फूट कॅनॉल रत्नपारखी गुणानुरागी मुनी दिगंबर क्यूट कॅनॉल पूल बांधण्या कॅनल वरती देय सुनेत्रा सूट कॅनॉल

  • वलयांकित – VALAYANKIT

    काठ पोपटी पिवळी माया भारी जास्वंदीची त्रयी जपे कळ न्यारी हरित दलावर मणी जणू दवबिंदू बिंदू बिंदू समुद्र सागर सिंधू लाल किरमिजी मृदुल पाकळ्या वलयांकित नव कंच सावळ्या शुभ्र चारुता टपटप पानांवरी पौषामध्ये झरण्या श्रावण सरी

  • पंचपरमपद – PANCHA PARAMPAD

    मंगलमय आरास रक्तिमा जणू उगवती लाल मुखकमलावर ओष्ठ भाळ अन लाल जाहले गाल फुटुन तांबडे झुंजूमुंजू दिसू लागल्या दिशा पहाट वारा लुकलुक तारे झरली खिरली निशा हळद माखुनी ऊन कोवळे बागडते निर्झरी नीर भराया जळी उतरल्या तांब्याच्या घागरी बनी केतकी चाफा हिरवा बकुळ फुलांचा सडा सिंहकटीवर सहज पेलते पुण्य सुगंधी घडा मुनी दिगंबर जिनानुयायी पिंछीधारी…

  • स्तूप – STOOP

    टिकटिकणारे घड्याळ काटे चिदानंद चिद्रूप शांत जिनालय मूर्त अंतरी मंदिर स्थानक स्तूप शिवार वावर रान शेत अन जमीन गझलांकीत पाखडती घन शब्द अक्षरे हस्तामधले सूप रुजण्यासाठी उपादान अन निमित्त जुळता योग तडाग तीरी धोंडयावरती आत्मा बीजस्वरूप कैद भावना भ्रमर मनातिल मिटूनी नयन दले कैक काफिये गोळा झाले फार रगड वा खूप साय दही घुसळून सुनेत्रा…

  • नमाज – NAMAAJ

    न माज माझा नमाज सा रे णमो तथास्तु णमोच गा रे च नच भरीचा जाणशील तू असो रुबाई मुक्तक तारे शील शोधण्या नको भ्रमंती शोध स्वतःतच पिऊन वारे शेर मस्त हा चतुर्थ स्थानी छानच शोभे म्हणती सारे गझल पूर्ण मम सार्थ सुनेत्रा उन्हात तपता जळले भारे