सुनेत्रा नकाते

पाऊस हा येणार रे भिजवायला मजला पुन्हा सांगावया गोष्टी जुन्या रडवायला मजला पुन्हा त्या वादळी रात्रीतले ते भेटणे माझे तुझे आहे पुरा तो चांदवा हसवायला मजला पुन्हा काहीतरी कोठेतरी घडलेच होते त्याक्षणी सांगू नको भलते असे फसवायला मजला पुन्हा शृंगार ना केला तरी गंधार होता अंतरी शृंगारली होती धरा खुलवायला मजला पुन्हा सांजावली होती धरा…

नाही कधी संपायची हृदयातली माझ्या गझल सत्यात आता उतरली स्वप्नातली माझ्या गझल सांगावया ऐकावया गुज अंतरीचे दिव्य हे येते पुन्हा धावून ही श्वासातली माझ्या गझल नाही तिला भय कोणते नाचावया अन गावया साकारते शिवरूपता भासातली माझ्या गझल पाण्यावरी हृदयातल्या गझला किती झंकारल्या आता पुरे झाले म्हणे ओठातली माझ्या गझल आली पुन्हा दीपावली काव्ये नवी साकारली…

पाण्यावरी, नाचू कशी, तू सांग मज मंदाकिनी! आहे किती हे खोल जल! दे थांग मज मंदाकिनी !! मज आवडे धावावया, खेळावया नीरात या; बाळापरी म्हणतात यावर रांग मज मंदाकिनी… गालावरी भुवईवरी हे तीळ गोंडस साजिरे; आहेत हे सुंदर जरी! दे वांग मज मंदाकिनी.. टांग्यातुनी रिक्षातुनी, जातात हे! फिरतात ते! का रोज ते, देती अशी पण…

हे पोलके झाले जुने टाकून देना साजणे आणेन चोळी जांभळी कशिदा तुझा तू रेखणे ये राहण्या माझ्या घरी हिंडू फिरू पाहू पुणे भरवूत मैफल गझलची येतील दर्दी पाहुणे आता सुनेत्रा बासना गझलेस पाणी पाजणे वृत्त – संयुत, मात्रा १४ लगावली – गा गा ल गा/ गा गा ल गा/

संपेल आता जाळणे अन प्रीत सुंदर टाळणे ढग डोंगरी पाणी झरे आणू कशाला गाळणे रंगून सुकले रंगही आता पुरे हे वाळणे येता समीप मधुघटिका शंकेस का या पाळणे आनंद मोदे विहरतो डोळे नको मग गाळणे भार्या खरी तव सुंदरी परकीवरी का भाळणे वृत्त – संयुत, मात्रा १४ लगावली – गा गा ल गा/ गा गा…

वचनास मम जागावया गाते शिरा तानोनिया कोठून त्याही उगवल्या फुकटातले लाटावया माझीच ही आहे धरा दासी न ही तुडवावया घाटात कोणी टाकला तो कांब मज पाडावया चल संगती माझ्या अता तो हात हाती घ्यावया डोक्यावरी ना बैसले बसले इथे रक्षावया मैत्रीतला माझ्या दुवा आहे सुनेत्रा सोनिया वृत्त – संयुत, मात्रा १४ लगावली – गा गा…