-
नागमोडी – NAAGMODEE
पहाटे पहाटे मला गझल भेटे पहाटेस वेडे खरे नवल भेटे निसर्गास गाणे नवे ऐकवाया पहाटे खगाला धरा सजल भेटे दवाने भिजूनी सुगंधात खिरता पहाटे गुलाबी हवा तरल भेटे ऋतू पावसाळी गडद गडद न्यारा पहाटे निळ्याशा जळी कमल भेटे नशीली तराई निशा नागमोडी पहाटे पुन्हा पण वळण सरल भेटे
-
जनित्रे – JANITRE
कुठेतरी भुंकतेच कुत्रे वादळात उडतातच पत्रे चित्रकार नसतातच भित्रे हवी तशी रेखतात चित्रे एक असे जे ते तर संत्रे बहुवचनी संत्री अन छत्रे पुत्राचे बहुवचन न पुत्रे तसेच मंत्राचे ना मंत्रे एका दिवशी अनेक सत्रे आडनाव आठवले अत्रे गरगर फिरती कैक जनित्रे वहीत माझ्या त्यांची चित्रे मक्ता लिहिते खास सुनेत्रा गुंफाया शेरांची सुत्रे
-
चषक – CHASHAK
जाणिवेचे नेणिवेशी पटत गेले मैत्र माझे अंतराशी जुळत गेले भूतकाळाला न पुसले जागले मी वर्तमानी मम भविष्या रचत गेले काष्ठकाट्यांचाच मंचक घनतमासम झुलत त्यावर ग्रह नभीचे टिपत गेले लाकडाला हृदय नसते पण तरीही करुन त्याची स्वच्छ पाटी झरत गेले वासनांच्या वादळांना थोपवीण्या वादळांशी लेखणीने लढत गेले भावनांचे अर्घ्य वाहुन तुज निसर्गा गात गाणे नित्य मोदे…
-
वेणु बजाव – VENU BAJAAV
वेणु बजाव वेणु बजाव वेणु बजाव, म्हणे काळवीट वेणु बजाव ! शिकार करण्या अजिवाची, छेड तार नीट वेणु बजाव !! गूढ कळेल मूढ वळेल, कथा महाराज राज कळेल .. गाल लगाल मिळेल माळ, जोडुन सर्कीट वेणु बजाव !!! मुक्तक written by सुनेत्रा नकाते
-
नवा विषाणू – NAVAA VISHAANOO
नवा विषाणू कविवर्य केशवसुत (कृष्णाजी केशव दामले) यांच्या नवा शिपाई या कवितेवर आधारित (विडंबन काव्य ) Parody Poem. नव्या मनूतिल नव्या दमाचा शूर विषाणू आहे, कोण मला वठणीला आणू शकतो ते मी पाहे ! मी न जिवाणू फंगस बुरशी ; जीव न त्रस कुठलाही , पसरण्यास मज केल्या कोणी दिशा मोकळ्या दाही ? प्रचंड आहे…
-
कोरोना – KORONAA (CORONA)
सांग कशाला बोलायाचे येता जाता कोरोनावर अंतर राखुन हवे तेवढे अक्षरातुनी भिजवु अंतर स्वच्छ हात अन स्वच्छ लेखणी गाळत जाता भरभर शाई टपटप मोती उधळत जाई मेघसावळे निळसर अंबर
-
दुवा – DUVAA
क्षमेने हृदय शांत होते खरे रे खरे देव शास्त्र नि गुरू हे खरे रे भिजुन मार्दवाच्या दवाने फुलाया कळ्यांनी उठावे पहाटे खरे रे पहाडाप्रमाणे खडी कृष्ण काया झरे अंतरी आर्जवाचे खरे रे जुना शब्द शुचिता नव्याने लिहूनी धडे स्वच्छतेचे स्मरावे खरे रे कळे सत्य जेव्हा मिटे भ्रांत सारी तरी संयमाने जगावे खरे रे अकिंचन्य तप…