ठेवू कोठे तुळस मोगरा गच्च दाटला हरित कोपरा काव्य बहरले पान-फुलांनी सैल जाहला देह चेहरा बैल उधळतिल हातामध्ये धरून ठेव तू घट्ट कासरा शेवटचे दिस गोड व्हावया हळू हळू थांबतो भोवरा मधुर फळांची बाग शिंपण्या आडामध्ये जाय पोहरा सुखी जाहली माझी बाळे ऐकव गझला अता शायरा चढून जाऊ डौलामध्ये वळणदार हा मस्त दादरा

कविता मम शब्दांचा झेला रंगवून तिज घे शेजेला रम्य कल्पना खुले कागदी चित्रासम संध्येची बेला स्वातीचा शिंपला मनोरम अगणित पानांचा जणु ठेला शिवगंगा धरणीवर आली माळ जयश्री तृणबालेला घटिका मंगल जवळी आली घे मीना अंगावर शेला मात्रावृत्त – ८+८= १६ मात्रा

मुक्तक लिहुकी गझल रुबाई म्हणू पाळणा की अंगाई नाव फुला तुज कुठले देऊ गुलबक्षी की चंपक जाई आतुन आतुन उचंबळे कढ अश्रू टिपण्या नकोच घाई पणती ठेऊ तुळशीपाशी परतुन येता गुरे नि गाई गोरज समयी धूळ रंगते सूर्यास्ताची ही नवलाई मनात काहूर हृदयी हुरहुर आठवती दादा अन आई खट्याळ वारा पदर उडवितो शीळ घालुनी बाई…

वृत्त देखणे फक्त नसावे वृत्तीसुद्धा हवीच सुंदर गझल असूदे जीर्ण जुनी मम नित्य भासते नवीन सुंदर प्रभातसमयी शुभ्र मोगरा तप्त दुपारी जास्वंदीसम सायंकाळी गझल चमेली उत्तररात्री शिरीष सुंदर काव्य चित्र अन शिल्पामधुनी मूर्त कुणी नारीला करिते त्याहुन मोहक लेक आपुली गझल बावरी सजीव सुंदर आकाशाची निळी पोकळी सौरमंडळे ग्रह ताऱ्यांची पृथ्वी म्हणजे ग्रहगोलांतिल गझल क्षमाशिल…

संक्रांतीला लुटू अक्षरे चला सख्यांनो शब्दफुलांचा फुलवू सुंदर मळा सख्यांनो भेटण्यास या काव्य घेउनी मला सख्यांनो गाउन त्यांना खुलवू अपुला गळा सख्यांनो सुगंध भरण्या रंगबिरंगी मनात कोमल कुसुम कळ्यांसम शिकू नवनव्या कला सख्यांनो घटात भरुनी नीर मृत्तिका प्रेम पेरता निसर्ग होइल मित्र खरोखर भला सख्यांनो तीळ-गुळासह हळदीकुंकू पानसुपारी देउन टळवा कपोलकल्पित बला सख्यांनो जादूटोणा बलीप्रथेचा…

मम हृदयाची सतार वाजे दिडदा दिडदा अन गझलांची सतार वाजे दिडदा दिडदा मनापासुनी पोळ्या लाटे आई जेव्हा तिच्या करांची सतार वाजे दिडदा दिडदा वृत्त वेगळे जुना काफिया रदीफ घेउन शब्द शरांची सतार वाजे दिडदा दिडदा अंतरातले भाव सांगण्या मते मांडण्या मृदुल जिव्हांची सतार वाजे दिडदा दिडदा बिजलीचा कडकडाट होता वादळराती कृष्ण घनांची सतार वाजे दिडदा…